Trimas So Mas Sayang, Teman2, Rakan2 Bagi Aku Rasa Sume Ni.. (^_^)

Salam.. Alhamdulillah, syukur kehadrat ilahi, masih lagi diberi kekuatan untuk mengukir senyuman.. Hihi.. Nak ukir senyuman pun nak kudrat jugak ke? Ape la Mie ni.. Tapi hakikatnya memang memerlukan kudrat sebab otot-otot kat muka ni kan guna tenaga untuk ukir senyuman..hihi..

 

Em camne nak cakap er.. 

Tak cakap, rasa nak cakap.

Kalau cakap, rasa tak patut cakap..huhu susah juga nak buat keputusan ni. 

Kenapa nak cakap? Kenapa tak nak cakap? 

Pulak... 

Em nak cakap sebab rasa dah tak tahan tanggung sorang2..

Tapi tak nak cakap sebab rasa dah putus harapan je.. 

Cakap pun sama cam tak cakap.. 

Nak cakap pun kat siapa tak tahu..

Tak tahu?

Kan ramai je kat luar sana...

 

Memang ramai.. 

Tapi siapa la pulak saya nak cakap kat dorang..

Bukan masalah dorang pun..

Wak susah dorang je..

Dah la saya ni banyak susahkan orang..

Sakitkan orang..

Habis tak nak cakap la?

 

Naaaaakkkkk....

Tapi................... huhuhu...

Tolong la faham saya....

Saya bukan tak nak cakap....

Tapi saya rasa dah takde pe nak cakap lagi...

Saya dah penat cakap...

Tapi masalah sama tetap hadir...

Takkan nak cakap lagi perkara sama banyak kali...

Bosan la orang nak dengar kan...

Mana awak tahu?

 

Hey, kalau awak la, dengar perkara sama je berulang-ulang kali dari orang yang sama, tak bosan ke?

Mesti awak pun tak ok ni..hehe

Takpe la awak...

Saya biasa dah camni..

So jangan la risau..

Saya yang patut risau ni..

Saya takut saya jadi gila ke, sakit jiwa ke..

Yelah, sebab masalah ni melibatkan kehidupan saya, jiwa saya, perasaan saya, orang disekeliling saya...

Saya pun tak nak... Nauzubillah..

Dah camne sekarang?

Saya pun tak tahu nak cakap atau tak..

Kalau nak cakap, saya pun tak tahu nak cakap camne..

Kalau tak cakap, saya pun tak tahu nak luah kat mana..

Kat sini jelah, boleh?

Yelah 2... 

Awak memang selalu camni..

Cakap nak luah kat sini, tapi bila tulis, awak pendam jugak sorang..

Awak ni hipokrikla..

Em.. Yup, saya memang hipokrik..

Kalau saya tak hipokrik, tah camne la saya nak hidup..

Takkan nak tunjuk je kita sedih, marah, kecewa kat semua orang 24jam..

Awak nak ke saya camtu?

Tak nak la gitu...

Tapi awak tak patut buat semua ni.. 

Kenapa tak luahkan je..

Eee awak ni.. Tak faham-faham...

Saya tahu saya bukan kuat untuk tahan semua ni...

Tapi dah ini je pilihan yang saya ada..

Saya tak nak sebab saya, orang lain sedih jugak, marah jugak, kecewa jugak...

Tak nak la camtu..

Habis?

 

Biar jela...

Pada saya, mungkin ini dah jalan hidup saya...

Bukan sekali, bukan dua kali, dah banyak kali...

Dan dah banyak kali saya lah yang mengubat hati saya, perasaan saya sendiri..

Biar saya je yang faham, yang reti pe yang saya rasa, pe yang ada dalam hati saya..

Lagi senang..

Tak perlu mengharap tinggi-tinggi kat sape-sape..

Biarlah saya yang faham orang lain..

Saya tak nak lagi seksa orang lain untuk faham saya..

Sebab saya ni pelik..hehe

Awak tak sakit ke buat semua ni?

 

Hihi... Apelah awak tanya camtu..

Sakit tu memang la..

Sakit sangat..

Tapi saya redha..

Biarlah tiada sesiapa yang faham saya...

Yang pasti saya teramat yakin,

Dia yang Maha mengetahui kenal, tahu dan amat memahami saya..

Hanya padaNya saya berserah..

Saya bahagia dalam dunia lukisan saya...

Takde yang sakiti saya lagi.. (^_^)